Koniec ustawy antykryzysowej a umowa o pracę na czas określony

W związku z wieloma pytaniami dotyczącymi zawierania umów na czas określony, przypominam Wam, że począwszy od 01.01.2012 ustawa antykryzysowa przestała obowiązywać, pracodawca nie może zatem stosować jej regulacji.

Pracodawcy do dnia 31.12.2011 włącznie mogli korzystać z udogodnień opisanych w ustawie z dnia 01.07.2009 o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz.U. Nr 125, poz. 1035, ze zm.). Począwszy od 01.01.2012 szczególne rozwiązania wprowadzone w ramach wymienionej ustawy tracą moc, co jest równoznaczne z koniecznością stosowania regulacji kodeksowych, które zostały zawieszone na mocy przepisów ustawy antykryzysowej.

W szczególności dotyczy to takich działań jak:

• zatrudnianie pracowników na podstawie umów o pracę na czas określony,

• ustalanie okresów rozliczeniowych czasu pracy,

• ustalanie indywidualnych rozkładów czasu pracy,

• obniżanie wymiaru czasu pracy,

• stosowanie przestoju.

Pracodawca powinien pamiętać również, że nie może zawierać dowolnie wieloletnich umów na czas określony. W praktyce zgodnie z art. 251 kodeksu pracy dopuszczalne jest dwukrotne zatrudnienie pracownika na podstawie kolejnych umów o pracę na czas określony, jeżeli przerwa między jedną umową a drugą nie przekracza jednego miesiąca.

WAŻNE: 
Limit określający, że umowa na czas określony może trwać maksymalnie dwa lata przestał obowiązywać z dniem 01.01.2012.

Co więcej umowa na czas określony zawarta do 31.12.2011 włącznie, która nadal obowiązywała w dniu 01.01.2012 stanowi pierwszą umowę o pracę na czas określony w rozumieniu art. 251 kodeksu pracy. Umowy, które rozwiązały się przed 01.01.2012 w praktyce nie mają żadnego znaczenia przy liczeniu umów na czas określony.

PAMIĘTAJCIE:

Nie ma znaczenia, ile umów o pracę na czas określony było zawartych pomiędzy stronami w okresie obowiązywania ustawy antykryzysowej. Od 1 stycznia 2012 liczenie umów o pracę na czas określony zaczęło się od nowa!

ORZECZNICTWO:
SN uznał za niedopuszczalne zawarcie wieloletniej umowy na czas określony z możliwością wypowiedzenia zgodnie z art. 33 kodeksu pracy, tj. za dwutygodniowym wypowiedzeniem, chyba że co innego wynika z przepisów prawa pracy lub charakteru zadań określonych w oznaczonym czasie. Dopuszcza też sytuację jeżeli zawarcie takiej umowy zgodne jest i usprawiedliwione interesem obu stron stosunku pracy.

W przypadku kiedy zawarcie kolejnej umowy na czas określony było niedopuszczalne, stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy dot. umowy na czas nieokreślony.

Źródło: II PK 49/07 OSNP 2008/21-22/31.